JUDUL:KANG SABRI LEUNGITEUN KALANGKANG PENGARANG: MAMAT SASMITA KARYA TULIS:MANGLE.COM Poe Saptu isuk isuk Kang Sabri geus saged, ti mimiti meresihan motor, meresihan jeket, jeung bebekelan, enya mawa timbel. Poe ieu poe Saptu, biasana sok marema, da pagawe pabrik sok loba nu baralik ka lemburna. “Akang kahade anteurkeun heula si Sujang ka sakola…” “Heug….geus mandi encan si Sujangna..?” “Enggeus,….keur dibaju heula…!” Satengah tujuh, Kang Sabri geus ngadius, bari ngabonceng anakna, rek dianteur heula ka sakola. “Balikna mah leumpang we Sujang, tong hayang dijemput sagala, pan ieu teh pos Saptu sok marema ojeg teh.” Si Sujang unggeuk. Enyaan we marema ojeg teh, nepi ka jam 10 teh Kang Sabri geus narik opat balikan, malah aya nu rada onjoy sagala da menta di tarik ka Sawah Gede, teu wudu mayarna rada gede. Kira kira keur poe manceran, aya budak awewe nu menta dianteurkeun, teu loba tatanya deui Kang Sabri langsung nyanggupan, motor dihirupan, budak awewe diuk di tukang, geuleuyeung motor indit. Palebah jalan anu lenglang, budak awewe ngagerewek, hayang eureun. “Eureun Kang,…kuring mah rek turun didieu we,….” Puguh we Kang Sabri kaget, motor dierem disakalikeun, motor meh mehan ngagaleong. “Kunaon Nyai….kapan jauh keneh….” “Embung ….kuring mah kajeun leumpang we….” “Naha Nyai…?” Si Nyai bibirigidigan, bari nunjuk kana motor. “Eta…motor…jeung awak akang euweuh kalangkangan…” Astagfirullah……Kang Sabri sababaraha kali istigfar, bari jeung rurat reret kana motor jeung awakna, enya geuning dirina teh euweuh kalangkangan, padahal harita panas poe ereng erengan. Sajongjongan Kang Sabri ukur ngahuleng, bareuheudeun, teu ucap salemek lemek acan. Si Nyai anu tadi di bonceng geus leumpang miheulaan, malah siga nu lumpat duka teuing sieuneun duka teuing kumaha pikiranana. Awak Kang Sabri asa leuleus lir di pupul bayu, teu kuat nangtung, manehna ngalungsar sisi jalan, atuh motor tetep ngabagug, pikiran baluweng naha bet kieu. Geus rada leler tina kareuwasna, jung nangtung, bari tetep alak ilik kana dirina, teu poho nyabakan motor, enya euweuh kalangkangan. Lahlahan motor dihirupkeun deui, hirup saperti biasa, euweuh kakuranganana, terus ditumpakan, ngadius balik deui, bari nyemprung tumpak motor pikiran uleng naha, kunaon ieu teh….., leong motor dipengkolkeun ka sakola si Sujang, sugan geus bubar sakolana, sakalian rek dijemput. Enya barang nepi ka buruan sakola si Sujang keur leumpang, bari cacamuilan ngadahar cilok,…” Sujang…buru buru naek, urang balik…” Si Sujang atoheun nu aya, atuh buru buru ngajleng kana pangboncengan, motor ngadius balik ka imah, sajajalan Kang Sabri teu weleh rurat reret ka jalan ningalian kalangkang, heueuh nu kaciri teh ngan kalangkang awak si Sujang siga nu ngadaplok teu puguh , dina hatena Kang Sabri sababaraha kali istigfar, paingan si Nyai nu tadi dianteurkeun ngajleng embung dibonceng, da enya ningali kitu mah bet asa ningnang. Sanepina ka imah, kang Sabri neundeun motor dinu iuh, dipipir imah, atuh manehna langsung asup ka enggon, ngabebengkang awak nangkarak bari panon ngaherang. Ti pipir imah kadenge pamajikanana ngagorowok…” Naha Sujang wayah kieu geus balik..?”, “Har …kapan tereh da di jemput ku bapa…!” “Kutan, maneh di jemput ku bapa, na bapa na kamana ayeuna..?” “Aya di jero…” Ningali Kang Sabri nu ngabebengkang kitu, puguh we pamajikanana reuwaseun. “Kunaon kang…gering..?” “Hemh..” ukur kitu kang Sabri ngawarona. Teu lila ti harita Kang Sabri nguniang hudang “ Nyi..Akang deuk ka Pa Mantri heula…” “Deuk ka Pa Mantri wayah kieu….wayah kieu mah di Puskesmas keneh atuh…., ku naon kang gering..?”, bari ngomong kitu teh leungeuna ngaragamang kana tarang kang Sabri, nyampa bisi panas. “Ah henteu,…ngan ieu awak asa lalungse..!” bari dug ngedeng deui. “ Ngopi atuh…!” “ Heueuh pang nyieunkeun atuh….” Pamajikanana ngaleos kadapur…” make gula kawung atawa gula bodas kang…?” “Gula bodas we….ambih nyerep amisna..!” Bari ngararasakeun ngeunahna cikopi, Kang Sabri uleng mikiran naha bet aing teu boga kalangkang, da rarasaanana mah euweuh nu karasa, boh rieut, boh pegel linu atawa naon we nu kasebutna gering, awak jagjag waringkas atuh pipikiran teu teu owah, ieu ge yeuh cai kopi rasana sarua jeung cai kopi nu karasa kamari, atuh sora budak, sora si Sujang sarua siga kamari teu beda dedengean, hiliwirna angin tina jandela karasana sarua matak seger kana awak, atuh tetenjoan kitu keneh. Beak cikopi sagelas karasa awak leuwih seger, Kang Sabri cengkat, alak ilik kana beker, leuh lohor meh ahir, gura giru ka cai, teu ka pancuran siga biasana, wudu ukur dupipir caina tina kele, karasa tiis nyecep. Sholat kalawan husu, ati gembleng pasrah ka Mantena, teu daya teu upaya anging Allah nu kawasa, nyanggakeun kana kersaNa. “Kang geura dahar atuh….bisi geringna katutuluyan….” ceuk pamajikanana ti dapur. Di dapur dahareun geus nyampak, indungna si Sujang kaprak keprek keur ngakeul sangu, dina piring kaciri aya pais lele kaambeu melenghir seungit surawungna, dahar teu pati mirasa, biasana mah ari aya pais lele teh meh mehan parebut jeung si Sujang, da pangabeuki nurun ka bapa, sarua segutna kana pais lele teh. “Geuning ancin kang…?” Kang Sabri teu ngajawab, sanggeus kokocok leungeun anggur melenyun udud. “Tuh timbel nu tadi ge aya keneh dina motor, can kacabak…” Ceuk gerentes hatena …naha aing mending ngomong ka indungna si Sujang kitu, naha rek percayaeun manehna, ma enya ku aing kudu dituyun ka hareupeun imah ngadon papanasan, naha moal matak ear….beu……. Beak roko sabatang manehna ngagoledag deui. “Ari si Sujang kamana…?” “Cikeneh mah aya…!” “Cik geroan sina kadieu pang meulikeun roko kituh…” “Sujang…kadieu, ieu bapa pang meulikeun roko…” Sabenerna mah lain hayang hayang teuing dipangmeulikeun roko, nu puguh mah hayang nyaho naha si Sujang nyahoeun atawa henteu yen awak jeung motor manehna euweuh kalangkangan. “Roko naon bapa jeung kaman meulina..?” “Roko keretek, ka warung Ua maneh..” “Sujang…ari maneh geus bisa kana motor…?” Ditanya kitu teh si Sujang ukur ngaheheh. “Eta tuda tadi waktu di bonceng mani sakitu tipepereketna, ke geus gede maneh kudu bisa, sahenteuna bisa nalangan bapa, bisi bapa gering, ari tadi basa dibonceng teh genah…?” “ Nya genah atuh Pa….ngararasakeun angin kana ceuli..ngahiuk,….” “Eta sugan teu rarat reret kana taneuh, titincakeun ban…” “Henteu..peureum we da…” “Heueuh atuh…ngan lamun geus gede heug mawa motor, kahade kudu ningali jalan titincakan, jeung ulah peureum…bisi ngagaleong.” Alhamdulillah, si Sujang teu nyahoeun, gerentes hatena. Sholat asar jeung sholat magrib teh husu pisan, make jeung ngaberebey cimata sagala, atuh ngadoa ge mani lila, anu biasana mah cong cong leos tea, harita mah kabeh sagala doa nu apal digerenteskeun. Bada magrib leos indit ka imahna Pa Mantri, niat teh hayang dipariksa we bisi aya nu aneh dina awak, sugan ari ku mantri kasehatan mah kapanggih sabab sababna, rek balaka we, tibatan jadi bangbaluh, da geus puguh ari ukur dipikiran ku sorangan mah euweuh hasilna. Jrut turun ti imah teh make ngucap bismilah heula nu kacida tartibna, atuh sapanajang jalan anu geus mimiti poek babacaan sabisa bisa. Kabeneran Pa Mantri keur aya, malah kacirina mah kakara jol, da siga can ucul ucul, masih keneh make pakean saragem. “Aya naon Jang Sabri,…asa sisinarieun ieu teh…” kitu teh bari sur sor silih asongkeun leungeun sasalaman, dina korsi sareretan Kang Sobri ningali kalangkang leungeun sorangan, ngan can pati bleg kalangkang aya riak riak siga kalangkang kaca, ter hatena ngageter, degdegan. “Nu mawi ieu teh hoyong diparios, ieu awak asa lalungse, sareng…ieu dada asa gegeberan…” Pa Mantri mariksa kalawan taliti. “Ah teu nanaon geuning,…..ari mawa ojeg teh kudu make jeket anu kandel, komo mun jalan peuting mah, bisi asup angin, jeung bisi dada karancang…naon geuning disebutna teh paru paru basah….” Kang Sabri unggut unggutan, dijero hatena mulek, naha kudu balaka, atawa entong,…ah teu, teu kudu balaka, kapan bieu ge geus kaciri kalangkang aing teh geus aya sok sanajan kakara kelemengna, siga kalangkang kaca. “Tah bawa we obat ieu..” ceuk Pa Mantri bari mere sababaraha siki pel. “Obat naon Bapa ieu teh,..?” “Vitamin eta mah, ambih awak jagjag…!” Sanggeus babayar Kang Sabri amitan, teu poho uluk salam bari sasalaman, panona ngareret kana kalangkang, enya aya ngan tetep siga kalangkang kaca. Sigana Pa Mantri teu nelek nelek kalangkang, da teu openan, anggur kalahka kaprak keprek mereskeun tas wadah obat. Palebah pengkolan jalan muru balik ka imah, kadenge adzan isya, Kang Sabri teu terus mulang tapi mengkol ka masjid, dina hatena bari sakalian rek manggihan Mama Jarkasih, geus lila tara munjungan. Datang ka masjid pas keur komat, ngahaja asup teh dina sap kadua, salila sholat, ati manteng ka Mantena, surat Alfatihah nu dibaca ku Mama Jarkasih, karasa nyerep, dina sujud ka dua dina rakaat ahir, rada lila manteng ngadu’a. Sanggeus nu sejen nungtutan baralik ka imahna sewang sewangan, Kang Sabri ngadeukeutan Mama Jarkasih, bari nyolongkrong ngasongkeun leungeun ngajak sasalaman, kang Sabri ngareret kalangkang leungeunna geus sabihari deui, bakating ku atoh langsung nubruk ka Mama Jarkasih, ngeukeuweuk pananganana, bari jeung reumbay cimata, ceurik ngagukguk. Puguh we Mama Jarkasih siga nu reuwaseun ningali kalakuan Kang Sabri kitu teh “ Ke ke…kunaon Jang Sabri teh…Mama mah asa rareuwas ieu teh..!?” Kang Sabri teu balaka, naon nu sabenerna nu jadi bangbaluh hate, harita nu kedal rumasa lur jeun ka kasepuhan, geus puguh ari ka kolot sorangan mah da geus teu aya dikieuna duanana. Sare teh peuting ieu mah teu tibra, Kang Sabri guling gasahan, lamun seug kabeh salembur nyarahoeun, yen kalangkangna euweuh, beu pimanaeun earna, pimanaeun matak helokna, sok sanajan sabenerna ngarasa teu kaganggu, da awak mah cageur, beleger, atuh pipikiran asana teh sarua teu kaganggu. Isuk isuk, satutas solat subuh, Kang Sabri ngahaja neger negerkeun awak ngadon kikiplik siga nu olah raga ngabatek awak, nu puguh mah ngadagoan panon poe, hayang geura jentre ningali kalangkang. Panon poe meletek ti beulah wetan ngempur cahayana, ting buricak tina sela sela daun nu keur reumisan keneh, Kang Sabri muru kanu lega bari tetep ulak ilik ningalian kalangkang….”Alhamdulillah…aya geuning kalangkang teh jeung jentre ayeuna mah…” Ti lebak kadenge motor ngadudud, sihoreng baturna sasama tukang ojeg. “Bri…kamari teh basa kuring nganteur panumpang ka lembur peuntas, di ditu aya budak awewe keur hariweusweus majarkeun aya tukang ojeg euweuh kalangkangan, waktu ditanya saha sahana, eta budak teh ngan teu nyahoeun ngaranna ngan lamun disaruakeun jeung dedeg pangadegna mah sigana didinya…” Kang Sabri nempas…” Lah…lahuta teuing moal enya aya jalma euweuh kalangkangan sagala,…tuh tingali apan sakitu jentrena, panjang deuih, engke lamun tengah poe keur ereng erengan kalangkang kuring jadi mondokan…” kitu teh bari nunjuk kana kalangkangna sorangan.
TITLE: Kang Sabri hilang KALANGKANG AUTHOR: Matthew Sasmita Tulisan: MANGLE.COM Hari di Sabri Sabtu pagi pagi ini mampu, pertama pembersihan motor, bersih jaket, dan bebekelan, saya menerajui. Hari ini hari Sabtu, biasanya sentiasa memuaskan, dari pekerja kilang sentiasa banyak baralik untuk kerja lebih masa. "Melangkah Kahade menyampaikan single pertama ke sekolah ..." "OK ... .geus mandi Encan yang Sujangna ..?" "Sudah, pakaian mereka ... .keur pertama ...!" Tujuh setengah, saya mempunyai dius Sabri, manakala ngabonceng dia, tiba-tiba dianteur sekolah pertama. "Saya sedang berjalan kembali kita tunggal, semua dijemput untuk setong, kuali sentiasa memenuhi jawatan Sabtu ojeg teh." The mengangguk tunggal. Enya kita memenuhi teh ojeg, sehingga 10 ini Sabri telah menarik empat kembali, tetapi terdapat cukup permintaan pelbagai da luar biasa untuk menarik Sawah Gede, tidak wuduk byarna agak besar. Kira-kira satu jet hari, terdapat kanak-kanak dan wanita memerlukan dipindahkan, tidak banyak soalan itu ini Sabri segera bersetuju, motor dihidu, wanita hamba duduk di belakang, motor geuleuyeung pergi. Pintu cara lenglang, wanita hamba ngagerewek, mahu berhenti. "Stop Kang, ... Saya ingin mendapatkan turun di sini kita ...." Kami akan terkejut Kang Sabri, disakalikeun motor brek, motor hampir membunuh ngagaleong."Mengapa saya ... masih ... .Provide ini." "Reservoir ... .kuring kajeun kaki saya, kita ...." "Saya ...?" RA bibirigidigan, saya menegaskan kepada motor. "Itu ... ... motor dan badan Lutungan pergi ke sana ..." Astagfirullah ...... Kang Sabri istigfar beberapa kali, dan semasa rurat reret motor dan badan, beliau sendiri tidak Lutungan, tetapi kemudian haba hari, bersama-sama dengan condong. Sajongjongan Kang Sabri hanya ngahuleng bareuheudeun, tidak lagi berkata roller lembap. RA yang telah berjalan di pendahulu bum, sama seperti air mata berlari kesedihan terlalu sieuneun terlalu pikiranana. merasakan badan Sabri seperti angin lembut di pupul, bukan pendirian yang kuat, dia ngalungsar tepi jalan, saya motor masih ngabagug, minda Mantu mengapa ini. Sedikit dianugerahkan kareuwasna itu, Jung berdiri, manakala pulangan penyimpanan Pub beliau, jangan lupa motor nyabakan, ya ada Lutungan. bermula semula motor Lahlahan, kehidupan seperti biasa, tiada kakuranganana, terus ditumpakan, dius kembali, ketika kumpulan nyemprung huleng motor fikiran mengapa, mengapa yang ... .., Leong dipengkolkeun motor Bet sekolah, sekolah mungkin telah dibubarkan, saya mengambil sakalian ,Ya barangan ke sekolah permainan tunggal untuk berjalan, makan sambil cacamuilan Cilok, ... "Single ... tergesa-gesa tergesa-gesa, kita pergi ..." Bet atoheun sana, saya tergesa-gesa melompat tergesa-gesa ke dalam pangboncengan, dius motor belakang rumah, tidak berkesudahan Kang Sabri melakukannya dengan baik rurat cara reret bayangan ningalian, heueuh yang muncul hanya bayangan Bet badan seperti ngadaplok tidak, di tengah-tengah Sabri istigfar beberapa kali, RA saingan yang telah memindahkan kawalan dibonceng melompat, tetapi saya melihat bahawa saya bertaruh sehingga ningnang. Tiba di rumah, dia pun meletakkan basikal Sabri berjalan iuh, rumah dipipir, saya mengarahkan dia di premis itu, sedang mata badan ngabebengkang baka ngaherang. Warden di rumah mendengar suara isterinya ... "Mengapa penjelasan single adalah ..?" "Har ... serai apabila saya mengambil bapa saya ...!" "Nampaknya, saya mengambil bapa saya, bapanya dan pergi sekarang ..?" "Terdapat di dalam ..." Kang Sabri melihat ngabebengkang yang demikian, kami reuwaseun isteri. "Apa yang ... sakit ..?" "EMH .." hanya itu ini Sabri ngawarona.Tidak lama kemudian Kang Sabri nguniang bangun "Nyi..Akang yeon untuk Pa jururawat pertama ..." "Deuk untuk Pa jururawat penjelasan ... .Apabila saya berada di pusat kesihatan yang saya suka ...., Apa yang sakit ..?", Sambil berkata bahawa leungeuna ngaragamang barang-barang yang berada Sabri, untuk mengisi panas. "Ah, tetapi ini ... anda berharap lalungse ..!" Saya digali sederhana lagi. "Saya ... Coffee!" "Heueuh paling nyieunkeun Saya ...." JESSICA kadapur isteri ... "make gula atau gula putih Oval ini ...?" "Gula putih ... kita .ambih menyerap hanyir ..!" Manakala ngararasakeun ngeunahna cikopi, Kang Sabri huleng pemikiran tentang mengapa saya tidak mempunyai bayang-bayang, dari rarasaanana apa-apa yang menyakitkan hati, sama ada sakit kepala, sama ada lelah atau apa yang kita dipanggil sakit, badan waringkas terjaga Saya tradisi tidak perubahan, ini saya rasa kopi air kopi panggang sama kekerasan air semalam, saya menyuarakan budak lelaki itu, suara adalah sama seperti single terakhir tidak berbeza pendengaran, hiliwirna angin dari tingkap Barasana badan yang sama cast segar, jadi seperti saya tetenjoan. Paruh badan kaca cikopi berasa lebih segar, Kang Sabri cengkat, alak klik penggera, Leuh tengah hari lewat, Gura segera ke dalam air, tidak biasanya seperti untuk mandi, wuduk air hanya dupipir Pele, sejuk mengambil menyakitkan hati.Berdoa dengan susu, hati utuh meletak jawatan untuk Freitas, tidak ada kuasa tetapi kuasa Allah, membolehkan longgar di. "Saya segera makan saya ... .Ia katutuluyan penyakit ...." Kata isterinya dari dapur. Makanan dapur sudah wujud, ibu atau bapa tunggal kaprak keprek beras ngakeul, hidangan kelihatan pais ikan keli bau melenghir wangi surawungna, makan tidak alkohol, biasanya ikan keli pais saya hampir membunuh bertanding tunggal, da pangabeuki semacam bapa , segutna yang sama pais teh ikan keli. "Saya berada WIND ...?" jawapan Sabri, selepas merokok wain kokocok melenyun tangan. "Itu adalah membawa ge terdapat dalam motor, boleh kacabak ..." Mengikut suara hati hati ... mengapa saya berkata kepada ibu mending jadi tunggal, jika anda mahu percayaeun dia, ya ma oleh keperluan untuk dituyun Don papanasan hadapan rumah, mengapa tidak membuang telinga ... .beu ....... Paruh merokok Sabatang ngagoledag dia lagi. "Tetapi tunggal akan ...?" "Baru-baru ini ...!" "Miss memanggilnya merokok meulikeun sini paling kituh ..." "Single ... di sini, ini adalah apa yang kebanyakan rokok meulikeun ..." Sebenarnya, saya mahu anda merokok terlalu dipangmeulikeun, malas saya mahu tahu sama ada tunggal atau tidak tahu bahawa badan dan motosikal dia tidak Lutungan itu."Roko apa yang ibu bapa membeli dan taman ..?" "Roko jambatan, untuk gerai Ua anda .." "Single ... tetapi anda boleh mempunyai motor ...?" Ditanya supaya ngaheheh satunya tunggal. "Kuda Itu adalah bum dalam air mani yang tipepereketna, mempunyai keperluan yang besar untuk dapat melakukan, sekurang-kurangnya kepada pelanggan bapa, bapa dalam kes penyakit, bahasa yang lebih awal dibonceng kemudahan yang ...?" "Saya menarik balik Pa ... angin .ngararasakeun ke dalam ceuli..ngahiuk, ...." "Saya tidak reret tanah Ararat, Tayar titincakeun ..." "Henteu..peureum kita da ..." "Saya Heueuh ... hanya jika ia adalah OK untuk mengambil motor besar, Kahade perlu menyemak kekaki jalan raya, dan jangan ngagaleong Lemak ... dalam kes." Alhamdulillah, single, tidak mengetahui hati hati nurani. solat Asar dan solat malam adalah sangat serius, dan make ngaberebey air mata semua, saya berdoa ge detik-detik mani, yang biasanya cong cong Leos teh, maka segala doa saya untuk semua yang tahu digerenteskeun. Bada Leos petang pergi ke jururawat Pa beliau, niat adalah untuk memeriksa kita dalam kes terdapat pelik dalam badan, mungkin oleh paramedik kesihatan, saya mendapati ia mengapa, tiba-tiba balaka kita, bukan membebankan, dari hari yang malas hanya memikirkan saya sendiri tidak ada keputusan ,Jrut turun dari rumah untuk menggunakan kata bismilah pertama sangat tartibna, saya sapanajang cara yang gelap pertama Babacan yang mungkin boleh. Nasib baik Pa jururawat di sana, tetapi saya hanya kacirina jol, tetapi seperti yang dapat melompat dari, masih membuat pakaian seragam. "Apa yang saya Sabri, ... harapan sisinarieun ini ..." jadi sementara sur sor bersama mencadangkan berjabat tangan tangan, di kerusi sareretan Kang Sobri melihat bayangan tangan sendiri, hanya kematian boleh bayang-bayang kaki ada riak riak seperti bayang-bayang kaca, termasuk bergetar jantung, ereksi , "Sastera adalah seperti Koutromichalis, lalungse ini harapan badan dan harapan ... gegeberan dada ini ..." Pa semak dengan jururawat berhati-hati. "Saya tidak melakukan apa-apa ... ..ari membawa ojeg perlu membuat jaket tebal, walaupun jalan tidak malam, dipenuhi pada angin, dan mengisi dada kosong ... apa dipanggil paru-paru basah ...." levi gerakan Sabri, dalam hati terhancur, mengapa perlu balaka, atau tidak, ah ... tidak, saya tidak perlu balaka, ketika saya hampir tidak bayangan muncul kepada saya untuk menjadi walaupun hanya kelemengna, seperti bayang-bayang kaca. "Oleh itu, kita mengambil ubat ini .." kata Pa jururawat sambil memberi beberapa biji mop."Bapa, apa ubat adalah ..?" "Vitamin I, Robot krew terjaga ...!" Babayan selepas Kang Sabri pergi, jangan lupa secara meluas ketika berjabat tangan, Southern Reret bayang-bayang, ia masih hanya bayangan seperti kaca. Pa bayangan celik jururawat mungkin tidak celik huruf, jangan buka, wain walaupun kaprak keprek mereskeun dadah bekas beg. Lebah menghidupkan jalan tergesa-gesa masuk ke dalam rumah, mendengar panggilan waktu malam untuk solat, Kang Sabri tidak menahan tetapi masjid Mengkol, jantung manakala want sakalian untuk mencari Mama Jarkasih, telah lama menjadi antara melawat. Datang ke masjid semasa bisikan, hanya pada sap dalam kedua, ketika solat, berhati-hati untuk menghulurkan surat Freitas, Alfatihah dibaca oleh Mama Jarkasih, ganas menyerap, dalam sujud kepada dua rakaat pada akhirnya, agak regangan ngadu'a tersebut. Demi satu tuntutan baralik ke rumah mereka setiap kewangan Kang Sabri menghampiri Mama Jarkasih, manakala nyolongkrong mencadangkan tangan ditanya getaran tangan, yang bayang-bayang tangan Sabri Reret ia sabihari lagi, bakat EtOH terus ke dalam Mama Jarkasih, ngeukeuweuk pananganana, manakala reumbay air mata, menangis anjing.Mama Jarkasih kami ingin melihat reuwaseun perbuatan Kang Sabri supaya "Untuk pergi ke ... mengapa Sabri teh ... Mama, saya berharap rareuwas ini ..!?" Sabri tidak balaka, apa yang sebenarnya membebankan benci, saya rasa orang dikatakan kegunaan Kasepuhan, ibu bapa yang malas sahaja, saya telah berada di sana dikieuna kedua-duanya. Polis malam tidak Bibra, Kang Sabri penyokong gasahan, jika seug semua lebih masa nyarahoeun yang Ogomoli wujud, tne kerana tidak masuk akal, mustahil cast helokna, walaupun sebenarnya merasa terganggu, tetapi badan saya sihat, beleger, saya diganggu asanas sama tidak diganggu. Pagi esok, solat satutas pagi, Kang Sabri mempunyai anak-anak kapal Refresh hitam Don kikiplik seperti badan sukan ngabatek, yang tidak akan menunggu hari mata, serta-merta mahu melihat bayang-bayang yang jelas. Days mata subuh dinyalakan pertempuran timur, luar ting buricak daun masih reumisan, pelepasan Kang Sabri Trinidad sambil ulak klik bayangan ningalian .... "Alhamdulillah ... saya lakukan bayang-bayang dan membersihkan sekarang ..." Dari lembah mendengar ngadudud motor, sihoreng rakan sekerja beliau ojeg."Bri ... semalam apabila saya mengambil penumpang untuk kerja lebih masa di luar negara, tidak ada hamba wanita hariweusweus pekerja mengajar ojeg tidak Lutungan, apabila ditanya siapa masyarakat, hamba sahaja, tidak tahu nama-Nya hanya apabila keliru dengan pengasas tebal seolah-olah ada ..." Kang Sabri Kempas ... "Baiklah ... ya lahuta terlalu terdapat orang di sana Lutungan semua ... Saya melihat bahawa neraka itu, beliau yang panjang, kemudian apabila tengah-tengah hari untuk bertepatan dengan bahagian bayang-bayang jadi saya penginapan ..." jadi saya menunjuk kepada Ogomoli sendiri.
Semua terjemahan yang dibuat di dalam TerjemahanSunda.com disimpan ke dalam database. Data-data yang telah direkam di dalam database akan diposting di situs web secara terbuka dan anonim. Oleh sebab itu, kami mengingatkan Anda untuk tidak memasukkan informasi dan data pribadi ke dalam system translasi terjemahansunda.com. anda dapat menemukan Konten yang berupa bahasa gaul, kata-kata tidak senonoh, hal-hal berbau seks, dan hal serupa lainnya di dalam system translasi yang disebabkan oleh riwayat translasi dari pengguna lainnya. Dikarenakan hasil terjemahan yang dibuat oleh system translasi terjemahansunda.com bisa jadi tidak sesuai pada beberapa orang dari segala usia dan pandangan Kami menyarankan agar Anda tidak menggunakan situs web kami dalam situasi yang tidak nyaman. Jika pada saat anda melakukan penerjemahan Anda menemukan isi terjemahan Anda termasuk kedalam hak cipta, atau bersifat penghinaan, maupun sesuatu yang bersifat serupa, Anda dapat menghubungi kami di →"Kontak"
Vendor pihak ketiga, termasuk Google, menggunakan cookie untuk menayangkan iklan berdasarkan kunjungan sebelumnya yang dilakukan pengguna ke situs web Anda atau situs web lain. Penggunaan cookie iklan oleh Google memungkinkan Google dan mitranya untuk menayangkan iklan kepada pengguna Anda berdasarkan kunjungan mereka ke situs Anda dan/atau situs lain di Internet. Pengguna dapat menyisih dari iklan hasil personalisasi dengan mengunjungi Setelan Iklan. (Atau, Anda dapat mengarahkan pengguna untuk menyisih dari penggunaan cookie vendor pihak ketiga untuk iklan hasil personalisasi dengan mengunjungi www.aboutads.info.)